Verschillende Twitter-volgers vroegen me: “En, heeft de Gemeente Ede nog gereageerd op je evaluatie?” Het antwoord is: ja. Wethouder Willemien Vreugdenhil nodigde me uit voor een gesprek en stuurde me nadien een handgeschreven reactie.

In deze brief gaat ze concreet in op de door mij genoemde cases en verbeterpunten. Dat vind ik positief. Ze geeft ook eerlijk toe dat de gemeentelijke processen verbetering behoeven.

Reactie Wethouder Vreugdenhil (pdf)

Ze stuurde, met enige zelfspot, ook een link mee naar deze aflevering van Van Kooten en De Bie uit 1982 over de Rijkscontroledienst (hoewel de overheid tegenwoordig gelukkig niet meer zo kafkaësk is):

De intentie tot verbetering is goed. Of het dan ook daadwerkelijk tot verbeteringen leidt is een tweede. Cultuurveranderingen vragen veel tijd en aandacht. Met “ik stuur je suggesties door naar ambtenaar zus en zo” zijn we er niet. Zoals de wethouder het zelf formuleerde:

Met nieuwe initiatieven, profetische vergezichten, creatievelingen en uitvinders weten we in Ede geen goed raad. Hoe geven we in onze organisatie ruimte voor nieuw-denkers?

NASCHRIFT: Een concreet voorstel van mijn kant om de ontwikkeling van Wandelen in Ede financieel te steunen, en daarmee de intentie tot verbetering ook echt waar te maken, is door de wethouder niet gehonoreerd. Mijn vragen hierover zijn niet meer beantwoord. Ik werd opnieuw de ambtelijke organisatie ingestuurd, waar mijn voorstel met kaders, randvoorwaarden en andere redenen waarom het niet kon vakkundig om zeep werd geholpen.

Uiteindelijk heb ik de website volledig op eigen kosten gerealiseerd. Niet veel later tuigde de gemeente een externe marketingorganisatie op die met een half miljoen (!) aan toegekende subsidie tégen mijn website ging concurreren. Zo gaat de gemeente Ede dus met betrokken burgers om, hoe ontmoedigend wil je het hebben.

Twee jaar later trad Wethouder Vreugdenhil gedwongen af omdat ze misbruik heeft gemaakt van haar positie door haar partner aan een betere baan te helpen.